Dwa

Ben Cocks - So cold

To nie żaden koniec świata. To dzień jak co dzień. Sąsiadka z góry od pół godziny odkurza swoje mieszkanie, przez uchylone okno przedostają się szczątki rozmów przechodniów, a w telewizorze stojącym w kącie pokoju austriaccy skoczkowie właśnie zostają wicemistrzami olimpijskimi.

To tylko tobie świat wymyka się z rąk, roztrzaskując się w mgnieniu oka, a ty jedynie możesz się temu z boku biernie przyglądać. Już nic nie uratujesz, nie zbierzesz tych szczątek i nie skleisz ich tak, by chociaż przypominały twoje wcześniejsze życie. Nic już nie będzie tak jak dawniej.

Nawet nie płaczesz. W ciszy stoisz na przeciwko męża, mocno zaciskając dłonie w pięści. Czujesz przerażającą pustkę w sercu zupełnie jakby jakaś cholerna czarna dziura wciągnęła wszystkie twoje emocje. Twój wzrok jest martwy, nie ma w nim cienia zawodu, bólu czy rozczarowania. Nie masz siły, by krzyczeć, jesteś już zmęczona. Zmęczona kolejnymi porażkami, ciągłą drogą pod górkę, rozczarowaniami, które raz po raz uderzają w twoje serce. Poddajesz się, tak po prostu. Nie widzisz innego wyjścia, nie chcesz walczyć o coś, co przestało mieć rację bytu, o coś, czego naprawić się nie da.

Nie chcesz walczyć o siebie.

Jedynie chcesz zamknąć oczy i spać snem bez snów.

- Elena, powiedz coś. - Isaak w końcu ośmiela się podnieść na ciebie wzrok. Jego ciemne tęczówki wypełnione są przerażeniem i wyrzutami.

Kręcisz tylko głową i siadasz na kanapie, wlepiając wzrok w telewizor. Dekoracja kwiatowa, uśmiechnięci skoczkowie, którzy właśnie osiągnęli sukces. Co za ironia.

- Do cholery, powinnaś krzyczeć, wyzywać mnie, rzucać talerzami, cokolwiek. - Brunet bezradnie klęka przed tobą, próbując nawiązać z tobą kontakt wzrokowy. Widzisz jak na jego twarzy odbija się panika, jak mocno ściska usta, hamując słowa, które pchają mu się na język. Wie, że cię zranił, ale dlaczego nie miał tej świadomości, gdy to robił?

Bierzesz głęboki wdech. Jesteś spokojna, zupełnie opanowana. Bo przecież nic wielkiego się nie stało, żaden koniec świata nie nastąpił. To tylko tobie wszystko wali się na głowę, przygniatając czymś, co wspierało całe twoje dotychczasowe życie.

Tak nagle i niespodziewanie straciłaś wszystko, zostałaś z pustymi rękami, pustym sercem. W zaledwie przeciągu kilku dni upadłaś na same dno. I nie było przy tobie nikogo, kto ochroniłby cię przed twardym podłożem.

- Spakuj się i wyjdź. - Mówisz chłodno.

Isaak bez słowo się podnosi i kieruje się do waszej sypialni. Słyszysz jak spod łóżka wyciąga walizkę, jak po kolei otwiera szafy i wyciąga swoje ubrania. Po kilku minut dobiega cię charakterystyczny zgrzyt zamykanego zamka. Więc to koniec. Bezlitosny koniec.

- Przepraszam. - Słyszysz.

Nie odpowiadasz. Nie chcesz jego przeprosin. Zdradził cię. Potraktował jak jakąś zabawkę, jak chwilowy kaprys. I to po tych wszystkich, wspólnych latach. Przecież byliście tacy szczęśliwi, przecież nic nie zapowiadało żadnego końca.

Wszystko nadeszło tak niespodziewanie i spadło na ciebie jak lawina. Nie byłaś na to przygotowana. Kompletnie nie spodziewałaś się, że twoje dobra passa zostanie tak brutalnie przerwana - strata pracy, zdrada męża. Co jeszcze może się stać? Wypadek? Choroba? Śmierć?

W tym momencie jest ci wszystko jedno.

Gdy za Isaakiem zamykają się drzwi, czujesz jak zaczynasz się kruszyć. Element po elemencie rozpadasz się na części, nawet nie próbując się przed tym ochronić. Zalana bólem nie do opisania wybuchasz spazmatycznym płaczem i przybierając pozycję embrionalną przepłakujesz całą nocą. Nie ma w tobie ani krzty nadziei na lepsze jutro ani odrobiny wiary w to, że jeszcze poskładasz swoje życie.

Sięgnęłaś dna.

you caused my heart to bleed

and you still owe me a reason

cause i can't figure out why...

************

Dziękuję za Wasze komentarze pod pierwszym rozdziałem i Waszą wiarę we mnie i w to opowiadanie. Mega motywacja. Mam nadzieję, że mimo jeszcze niekonkretnych pomysłów uda mi się przekazać to, co chcę i że spełnię moje i Wasze oczekiwania. W ramach ogłoszeń parafialnych: rozdziały nie będę się pojawiać regularnie.

A teraz idę się pomęczyć ze słowotwórstwem. Trzymajcie się ciepło <3